Zapłodnienie pozaustrojowe (in vitro)

Na czym polega zapłodnienie in vitro?

Zapłodnienie pozaustrojowe (in vitro) jest procedurą polegającą na zaplemnieniu uprzednio pobranych żeńskich komórek rozrodczych w warunkach laboratoryjnych, poza organizmem kobiety. W efekcie tego dochodzi do utworzenia zarodka, który przenoszony jest do jamy macicy. 

Zapłodnienie in vitro składa się z wielu etapów przebiegających według ściśle określonych reguł, dlatego też wymaga precyzyjnego zaplanowania i zaangażowania z obu stron.

---

Metody zapłodnienia in vitro:

---

Etapy metody in vitro

• Przygotowanie do in vitro

  Po zakwalifikowaniu pary do zapłodnienia in vitro, lekarz ocenia ogólny stan zdrowia pacjentki i jej partnera, wydaje skierowania na badania laboratoryjne pozwalające wykluczyć stany i choroby, które mogą zwiększać ryzyko związane z pobraniem komórek rozrodczych i ich zastosowaniem oraz mogące wpłynąć na stan zdrowia dziecka urodzonego w wyniku procedury in vitro. 

  W trakcie kolejnej wizyty, po analizie przedstawionych wyników badań oraz odebraniu podpisanych dokumentów, lekarz wydaje orzeczenie o dopuszczeniu do procedury. W przypadku stwierdzenia istotnych nieprawidłowości w stanie zdrowia, pacjent jest kierowany do odpowiedniego specjalisty.

• Stymulacja hormonalna a in vitroMa na celu pobudzenie jajników do wzrostu pęcherzyków, które zawierają komórki jajowe. W procesie przygotowania hormonalnego do metody in vitro stosowane są leki, które blokują własną czynność hormonalną pacjentki (tzw. analog lub antagonista) oraz leki, pod wpływem których dochodzi do wzrostu pęcherzyków jajnikowych (gonadotropiny). Przed rozpoczęciem stymulacji  zwykle zaleca się przyjmowanie tabletek antykoncepcyjnych. Przebieg terapii hormonalnej kontrolowany jest przez lekarza co 2-3 dni. Podstawę kontroli stanowią badania USG oraz ocena poziomu estradiolu we krwi. W zależności od reakcji organizmu modyfikuje się dawkowanie hormonów. Kiedy pęcherzyki w jajnikach osiągną wymaganą średnicę (18-20 mm), co zazwyczaj ma miejsce po 10-14 dniach przyjmowania gonadotropin, pacjentka otrzymuje lek w zastrzyku, który indukuje dojrzałość komórek jajowych. Po około 35. godzinach od przyjęcia zastrzyku, dochodzi do zabiegu nakłucia pęcherzyków i pobrania komórek jajowych.

• Pobranie komórek jajowych

  Zabieg punkcji polega na nakłuciu jajników przez sklepienia pochwy i pobraniu płynu pęcherzykowego. Punkcja odbywa się pod kontrolą USG. Komórki jajowe wyszukuje się w płynie pęcherzykowym i umieszcza w specjalnym medium. Zabieg ten odbywa się w tzw. krótkim dożylnym znieczuleniu i zwykle trwa od 10 do 20 min. W czasie zabiegu i bezpośrednio po nim, pacjentka znajduje się pod opieką  zespołu anestezjologicznego (lekarz i pielęgniarka). Po punkcji lekarz wydaje kartę informacyjną, w której zawarte są dalsze zalecenia, w tym te dotyczące stosowania leków w suplementacji fazy lutealnej.

• Zapłodnienie in vitro

  Przeprowadza się po około trzech godzinach od momentu pobrania komórek jajowych. Do czasu zapłodnienia pozaustrojowego komórki jajowe przechowywane są w odpowiednich warunkach, w specjalnym inkubatorze. Po 18-22 godzinach można ocenić, czy doszło do zapłodnienia. Z reguły ok. 70% komórek jajowych ulega zapłodnieniu, a ok. 90%  z nich wykazuje dalsze podziały.

• Embiotransfer

  Po wystąpieniu zapłodnienia, w ciągu kolejnych godzin zygota podejmuje podziały, w wyniku czego powstają 2 komórki potomne (blastomery), a dalej – 4, 8 i więcej blastomerów. W 4. dobie po punkcji w prawidłowo rozwijającym się zarodku blastomery kompaktują („sklejają się”) tworząc stadium moruli. W 5. lub maksymalnie 6. dobie po punkcji zarodek powinien osiągnąć stadium blastocysty.

  Przeniesienie zarodka lub zarodków do jamy macicy ma miejsce między 2. a 5. dobą po punkcji. Ilość przenoszonych zarodków ostatecznie ustalana jest z parą bezpośrednio przed transferem. Przeprowadza się go przy umiarkowanie wypełnionym pęcherzu moczowym; ponieważ embriotransfer jest całkowicie niebolesny – nie wymaga jakiegokolwiek znieczulenia. Jest to ostatni etap procedury zapłodnienia in vitro. Pacjentka otrzymuje kartę informacyjną z zaleceniami dotyczącymi dalszego stosowania leków oraz terminu wykonania badań weryfikujących rezultat procedury.

• Mrożenie zarodków w metodzie in vitro

  Zarodki, które nie zostały przeniesione do jamy macicy, a które wykazują zdolność do prawidłowego rozwoju, są poddawane procesowi kriokonserwacji (mrożenia) i przechowywane w odpowiednio kontrolowanych warunkach do czasu ich zastosowania. Przed każdą procedurą zapłodnienia pozaustrojowego zawierana jest umowa na przechowywanie zarodków opisująca przedmiot umowy, skutki jej wygaśnięcia oraz koszty przechowywania zarodków.

Dodatkowe procedury stosowane podczas procesu zapłodnienia in vitro:

1. Nacięcie osłonki zarodka (AH – assisted hatching)

   Jest to mikrochirurgiczne nacięcie osłonki przejrzystej zarodka, co wspomaga proces wylęgania blastocysty w jamie macicy. Zabieg ten przeprowadza się bezpośrednio przed embriotransferem za pomocą bezpiecznego systemu laserowego. W naszej klinice in vitro stosowany jest wysoce profesjonalny laser Octax firmy MTG.

2. Embryoglue®

   Specjalne podłoże przeznaczone do transferu zarodka przy zapłodnieniu in vitro. Dzięki wysokiej gęstości i unikalnemu składowi, Embryoglue naśladuje skład płynów ustrojowych w drogach rodnych kobiety. Ponadto, tworząc płaszcz wokół zarodka, pośredniczy w prawidłowym kontakcie zarodek – śluzówka macicy, ułatwiając tym samym implantację.

3. Embryogen®

   Medium stosowane do hodowli zarodków wykorzystujące działanie cytokinowego czynnika wzrostu GM-CSF, którego niedobory skutkują nawracającymi poronieniami na wczesnym etapie ciąży. Korzyści z zastosowania Embryogen odniosą zatem przede wszystkim kobiety, u których wcześniej doszło do wczesnych poronień, w szczególności po przeprowadzeniu technik wspomaganego rozrodu. Badania dowodzą, iż w tej grupie pacjentek użycie medium Embryogen zwiększa prawdopodobieństwo utrzymania ciąży po udanym zapłodnieniu in vitro.

Sprawdź koszt leczenia in vitro